Author: Rose van Eerd

THINK

Wat gaat mijn buikje nu al hard.

Bij de vorige zwangerschap zag je het ook al vroeg dat ik in verwachting was. Met altijd een platte blokjesbuik verraadde mijn bolletje me al snel. De broeken pasten al snel niet meer. Nu bij de tweede lijkt het met een snelheid van 100km per uur te gaan. De buik is al 2x groter en de opgezette darmen door de hormonen helpen ook niet echt een handje mee 😅

Bij zwangerschap 1 barste ik van het zelfvertrouwen en trots want ‘wauw, ik zag er al zwanger uit’. Waar menig vrouw een hele poos moet wachten op het buikje, merk ik nu dat ik me toch wat onzeker erover voel. Ik ben enorm dankbaar dat ik weer ons kleine wonder mag dragen en zelf voel ik mij enorm vrouwelijk en knap, maar er is mij van de vorige zwangerschap toch iets achter gebleven. Ik kreeg vaak te horen hoe enorm mijn buik was, of er echt geen tweeling in zat en of ik al bijna moest bevallen van mensen die ik nog nooit eerder had ontmoet. Met mijn super slanke taille was er simpelweg geen ruimte dat mijn buik zijwaarts groeide dus the only way was recht vooruit en had ik een puntig buikje, dat zag je dus daardoor sneller. Het deed mij toen helemaal niets omdat ik zo dankbaar en blij was met het geschenk in mijn buik. Daarnaast had ik een overvloed aan zelfvertrouwen dat geen opmerking mij kon raken. Nu bij de tweede zwangerschap is het toch iets wat mij bij is gebleven. Als mensen dat toen al vonden wat zullen ze nu wel niet denken en tegen me zeggen. Wat toen gezegd is had toen geen effect maar nu wel. Het is niet zo dat ik met mezelf in de knoop zit van onzekerheid, maar het is wel een onzekere gedachten geworden door onnodige opmerkingen bij de mooiste gebeurtenis van je leven. Super jammer toch dat mensen dat nodig vinden om te zeggen. Heus niet allemaal uit kwade bedoelingen maar des te meer onnodig om het dan ook te zeggen. We hoeven als Hollanders niet alles te zeggen wat we denken met onze recht voor z’n raap mentaliteit.

Mensen denken niet altijd na voor ze iets zeggen en dat overkomt ons allemaal daar zijn we mens voor. Maar misschien kunnen we allen voor we een opmerking maken onszelf het volgende afvragen:

THINK

– Is it True

– Is it Helpful

– Is it Inspiring

– Is it Necessary

– Is it Kind

Auteur: Rose van Eerd

Speelgoed kan van alles zijn of helemaal niets

Voordat ik moeder werd had ik al een beeld van hoe ik als moeder wilde zijn. Ik heb echt aan van alles gedacht en overal heb ik moodboardjes van.

Een van de dingen die ik voor ogen had was dat onze kinderen niet alles krijgen wat ze willen en dus dat ik niet teveel speelgoed zou gaan kopen.

In mijn jeugd is mij niets tekort gekomen. Ik had alle basis dingen die een kind nodig heeft. Ik had liefde, eten, onderdak en nichtjes en vriendinnetjes om mee te spelen. Speelgoed was daarentegen iets wat wij niet zoveel hadden dus waren wij enorm creatief met huis-, tuin- en keukenspullen. Ook speelden wij veel buiten; tikkertje, verstoppertje of wat dan ook. Als we maar bezig waren. Ik heb alleen maar herinneringen van plezierig spelen met mijn nichtjes en dat allemaal met heel weinig.

Inmiddels 1 dochtertje van 1 jaar verder en zij vindt het net als elk ander kind (nog) leuk om te spelen met alles. Van speelgoed tot een kartonnen doos, papiertje of een theedoek. Ik heb dan ook nog niet veel speelgoed gekocht sinds haar geboorte omdat ik er nog steeds hetzelfde over denk als voor de zwangerschap. Natuurlijk heeft Fay speelgoed. Voor de ene heeft ze bijna niets in vergelijking met anderen en voor de ander zwemt ze in het speelgoed. Ze heeft immers ook van haar oma’s en opa en van vrienden wel speelgoed gekregen.

Maar hoe dan ook proberen wij er heel bewust mee om te gaan zodat haar verbeeldingskracht geprikkeld wordt en zij creatief is met wat ze heeft. Daarnaast willen we dat ze ook dankbaar omgaat met de spullen die zij wel heeft. Als wij iets kopen proberen we zoveel mogelijk te kijken naar speelgoed waar ze een nieuwe vaardigheid mee kan oefenen en eigen maken. Ze grijpt nog eerder naar een pollepel of bakjes om mee te spelen want dat is natuurlijk anders en dus leuk.

Als ze dan bij een vriendje of vriendinnetje komt kan ze daar weer leuk spelen met het speelgoed wat daar dan is en wordt haar hersentjes weer op een andere manier geprikkeld met ander soort speelgoed.

Auteur: Rose van Eerd

Al voor dat ik zwanger was wist ik het zeker, ik wil als het mogelijk is al onze kinderen
borstvoeding geven. Ik was altijd al gefascineerd door het idee dat je kind voeding kon geven uit
het meest natuurlijke voedingsbron…namelijk het vrouwelijke lichaam. Wat een superpowers
hebben wij vrouwen. Wij maken een mens in ons lichaam, ons mini mensje groeit erin op en
wordt er ondertussen ook van gevoed. Vervolgens met een enorme oerkracht brengen wij onze
kleintjes ter wereld. Echt wauw! Wij zijn allemaal superwoman met superpowers!! En ja ook als jij,
als je kleintje een flesje krijgt of met een ruggenprik of met een keizersnede ter wereld is
gekomen!! Alle mama’s zijn allemaal power vrouwen want wij zijn tenslotte allemaal mama’s!

Toen onze kleine Fay geboren werd ging het voeden geheel vanzelf. Dit had ik niet perse
verwacht. Ik heb borstinplantaten en daardoor was ik niet zeker of het ook echt zou kunnen. Toen
het wel bleek dat er voldoende melk uitkwam was ik dan ook dolgelukkig. Fay wist namelijk haar
weg te vinden naar mijn borsten en kon er krachtig maar met beleid aan drinken. Dit vond ik zo
mooi dat de eerste paar maanden (ja maanden haha) ik er elke keer emotioneel van werd als ik
haar borstvoeding gaf. Natuurlijk kwam er de dag aan van de stuwing en het was echt alles
behalve fijn. Maar door goed naar de aanwijzingen te luisteren van de kraamhulp en flink veel te
masseren was ik er in een mum van tijd weer vanaf en kon ik weer volledig genieten van
borstvoeden van onze dochtertje.

Totaal heb ik 7 maanden borstvoeding gegeven en het waren samen met de zwangerschap de
mooiste tijd wat ik daarvoor ooit heb meegemaakt in mijn leven. Inmiddels is nu alle tijd wat ik
met mijn gezin doorbreng het mooiste, maar de zwangerschap en borstvoedingstijd hebben een
heel speciaal plekje in mijn hart.

Dit moment wilde ik dan ook vastleggen en heb ik er zelf ontelbaar veel foto’s van gemaakt. Maar
deze foto (door mijn beste vriendinnetje gemaakt @tresjolie_nl) heeft echt vastgelegd hoe ik mij
voelde en nog steeds aan terugdenk: Kracht, liefde, moederschap, kwetsbaarheid en dat
borstvoeding geen taboe is, het is mooi en het mag er zijn (als het mogelijk is en je het wilt
natuurlijk!!).

Het is heel vaak een rollercoaster van emoties want het zuigt letterlijk al je energie eruit, je bent
soms helemaal uitgeput. Soms (heel vaak) twijfel je of er wel voldoende melk uitkomt en je
kleintje dus voldoende voeding binnenkrijgt, je voelt je soms net moeder koe want je lichaam
staat altijd ter beschikking (ook als je daar op dat moment geen zin in hebt) van het voeden van
je kleintje. Ja er is met alles een downside maar de sterke connectie, liefde en mentale kracht wat
je ervoor terugkrijgt is zo onwijs mooi dat je daar ook weer energie van krijgt.

Super dankbaar dat ik Fay 7 maanden borstvoeding heb mogen geven met veel liefde. Ik zou het
zo weer doen.

Auteur: Rose van Eerd