24/7 support
Gratis verzending
Snel bezorgd
24/7 support
Gratis verzending
Snel bezorgd

Mom- shaming

 

Martijn en ik wisten nog voor wij bezig waren met kinderen dat als wij ooit ouders mochten
worden dat ik fulltime de zorg voor onze kinderen zou hebben. Wij vinden beide belangrijk dat
een van ons in ons geval ik, de volledige zorg voor onze kindjes hebben zodat een van ons
helemaal mee kan maken hoe de ontwikkeling verloopt en daar waar nodig hen bij te steunen
zoals wij denken en vooral voelen dat het goed is voor onze kind(eren). Wij zitten gelukkig in een
positie dat zoiets ook mogelijk is. Wij beseffen ons maar al te goed wat een luxe positie wij ons in
bevinden.

Ik maak altijd een grapje door te zeggen dat ik de Personal assistant ben van onze dochtertje
Fay. Dat vind ik gewoon humor. Wat het betekend is dat ik fulltime thuis ben en alles mag
meemaken van de ontwikkeling van ons meisje. Dit is zo’n bevoorrechte positie en daar ben ik zo
ontzettend dankbaar voor!!

Het moet financieel natuurlijk mogelijk zijn om zo’n “functie” te mogen vervullen. Ik heb enorm
veel respect en bewondering voor de moeders die dat niet kunnen, moeten en willen werken
terwijl ze ook nog kids en een huishouden moeten runnen. (Ik buig voor jullie queens )
Het respect wat ik heb voor de alleskunners, willers en moet-ers zou ook door sommige ook
andersom mogen zijn, voor de moeders die fulltime thuis de zorg hebben voor hun kids. Want net
als dat werkende moeders harderwerkers zijn, zijn wij de moeders die fulltime thuis werken dat
ook!

Soms voel ik mij bijna ongemakkelijk om te zeggen dat ik voldoening haal om fulltime te zorgen
voor onze dochter. Ik sta enorm achter deze keuze en geniet er dan ook heel erg van. Maar als
dezelfde mensen keer op keer blijven vragen of ik mezelf nog wel vermaak thuis. Of wanneer ze
nog net niet zeggen: lekker chill fulltime thuis, je hebt zeker Netflix al uitgespeeld of ons voor de
zoveelste keer vragen: denken jullie er echt niet aan om Fay naar een opvang te brengen…
Het voelt bijna alsof het verboden is of verkeerd als je “niets” anders doet naast het
moederschap. Vele van ons zijn zo gefocust op carrière maken en meer, beter, groter, dat ze zich
soms niet kunnen indenken dat er mensen zijn met andere interesses en behoeftes.

Laten we leven en handelen vanuit liefde en anderen ook laten leven vanuit liefde zonder elkaar
te oordelen. Zeker wij moeders. Wij mogen wat meer voor elkaar klaar staan en elkaar kracht en
liefde geven want we zijn allemaal strijders die kampen met slapeloze nachten en daardoor soms
een kort lontje

Auteur: Rose van Eerd

Mijn bevalling vol vertrouwen

 

Mijn zwangerschap heb ik als de mooiste ervaring meegemaakt. Ik heb mij nog nooit zo sterk,
zelfverzekerd en mooi gevoeld als tijdens de zwangerschap.
Ik had weinig tot geen kwaaltjes maar de kwaaltjes die ik had zoals lichtelijke misselijkheid bij
honger of een keer een krampje vond ik fantastisch, want ik dacht telkens als ik iets voelde van:
yes mijn lichaam is z’n werking aan het doen. Wat is het toch mooi waartoe het vrouwelijk
lichaam in staat is.

Vertrouwen in mijn lichaam

Ik heb mij veel ingelezen wat betreft de mogelijkheden van een bevalling en de ontwikkeling van
een baby in en uit de buik. Maar een echte hypnobirthing cursus of zo vond ik niet nodig. Ik was
ervan overtuigd dat moeder natuur z’n werking doet en mijn aandeel erin is om het proces, mijzelf
en mijn kindje te vertrouwen. De rust bewaren en goed naar mijn lichaam luisteren, want ik ben
ervan overtuigd dat je lichaam alles zelf aangeeft, mits je goed ernaar luistert. Ook ging ik er met
0 verwachtingen in heel het proces van zwanger zijn en bevalling. Want waar verwachtingen zijn
kunnen er ook teleurstellingen komen.

Badbevalling

De keuze om een badbevalling te doen was al vroeg in de zwangerschap besloten. Ik voelde er
veel voor, om mijn kleintje vredig vanuit de buik in een warm bad ter wereld te laten komen en
daarmee langzaam even de heftige wereld op zich kon laten inwerken voor ze al het licht en
geluid zou waarnemen van de wereld om zich heen.

Zwangerschapsyoga

Ik besloot laat in de zwangerschap toch op zwangerschapsyoga te gaan om met andere moeders
in contact te komen en nog bewuster in contact staan met mijn lichaam en mijn kleintje in de buik.
Ik heb 4 yoga lessen gevolgd, maar met die 4 lessen heb ik zoveel geleerd dat je in welke situatie
dan ook je altijd terug kunt komen op je ademhaling. Dit was samen met een badbevalling een
hele goede keuze voor mij.

7 maart de avond voor de bevalling

Ik ben de avond voor de bevalling al op tijd gaan slapen want ik was moe en wilde lekker wat
uurtjes meepakken. Dat gebeurde dus mooi niet want rond 3:00 uur werd ik wakker en kon ik niet
meer slapen. Ik besloot om naar beneden te gaan en een kop thee te gaan drinken want van
slapen kwam het echt niet met een samba dansend kind in mijn buik. (Wat mis ik leven voelen in
mijn buik�� hallooo rammelende eierstokken)

Na 2 uurtjes wakker te zijn geweest ben ik uiteindelijk naar bed gegaan en heb ik nog fijn een
paar uurtjes kunnen slapen. Eenmaal wakker was de kleine meid weer wat tot rust gekomen en

was heerlijk aan het slapen in mama’s buik. Dat gaf mij nog een mogelijkheid om nog een keer
terug mijn bed in te gaan na het ontbijt.

8 maart (beval dag)

Rond 13:00 uur begon ik wat lichte krampjes te voelen die voelde als lichte ongesteldheid
krampen. Ik besloot weer een dutje te doen want ik voelde het: vandaag is de dag dat wij ons
meisje gaan ontmoeten.
Rond 16:00 uur werden de weeën ietsjes heftiger en volgden ze elkaar sneller op. Deze waren
ook nog prima op te vangen maar wij besloten om 17:00 uur te bellen om toch te laten weten wat
toen de stand van zaken was.
De verloskundige gaf aan dat we opnieuw moesten bellen als de weeën frequenter kwamen (elke
5 min).

Ondertussen ging manlief nog sporten en lag ik nog lekker al weeën opvangend mijn serie te
kijken. Naarmate de tijd vorderde werden de weeën wat heftiger en besloot ik deze fijn onder een
warme douche op te vangen, zittend op een kruk. Ondertussen timede ik elke keer als een wee
opkwam en kon ik ze goed weg puffen. Die zwangerschapsyoga en ademhalingsoefeningen
kwamen toen enorm van pas en daar heb ik veel rust en houvast aan gehad tijdens mijn
zwangerschap en bevalling.

Ondertussen was ik nog steeds onder de douche al puffend toen Martijn klaar was met sporten.
We wisselde elkaar onder de douche even af zodat hij kon douchen. Hij masseerde mijn
onderrug en dit gaf enorm veel verlichting tussen de weeën door.
Na bijna 1 uur timen kwamen de weeën om de 5 minuten. Deze waren nu echt heftig maar ik kon
mijzelf telkens terugbrengen naar wat ik geleerd heb in mijn ademhaling. We belden om 18:00
uur de verloskundige op en ze was er naar mijn gevoel even later al. Ze heeft gecheckt en gaf
aan dat we meteen door mochten naar het kraamhotel (19:00 uur).
Om 19:30 uur lag ik in een warm bad met mijn man en mijn moeder aan mijn zijde als steun. Dit
was zo fijn. Enorm dankbaar dat ook mijn moeder hierbij mocht zijn. Dit was voor mij zonder
twijfel iets wat ik altijd heb gewild om haar aan mijn zijde te hebben tijdens mijn bevalling.
Vanaf dat ik in bad lag tot aan de bevalling raakte ik in een soort van trans. Ik heb me volledig
overgegeven aan het proces en liet de weeën volledig over mijn hele lichaam komen waardoor ik
niet ging verkrampen en het erger aanvoelde. Het voelde als de pijn op kwam zetten gek genoeg
als een soort van verlossing.

Om 21:45 uur begonnen de pers weeën en mocht ik beginnen met persen. 21:55 uur was ons
meisje geboren tijdens een vredige en super mooie badbevalling. Dit was echt het mooiste wat ik
ooit heb mogen doen en na deze dag heb ik nog zoveel meer respect voor mijzelf en alle andere
mama's gekregen. Wat een kracht, wat een oerkracht. Maar daarmee bedoel ik niet alleen het
fysieke maar vooral de geestelijke kracht. Het omzetten van pijn naar kracht met als uitkomst een
bevalling. Bevalling van ons eerste kind.

Het was een geweldige ervaring waar ik met heel veel liefde aan terugdenk. Ik bekijk nu een jaar
later nog bijna wekelijks de foto’s en video’s van de bevalling.
Wat ik nog mee wil geven is vertrouw het proces en je lichaam en luister naar je gevoel. Wij
vrouwen zijn ervoor gemaakt en de kracht zit in onszelf krijgers!

Auteur: Rose van Eerd

Hoe mijn controle bij de gynaecoloog totaal anders verliep

 

Gedurende mijn gehele zwangerschap heb ik mij één gevoeld met mijn lichaam en ons kind in
mijn buik. Zo bijzonder om een band te voelen met een mensje die je nog nooit eerder hebt
ontmoet. Ik had de volste vertrouwen in dat alles goed zat. Waarom ook niet. Ik heb een
geweldige zwangerschap gehad waarin in mij euforisch voelde, knap, gezond en het geluk spatte
ervan af. Totdat wij bij de gynaecoloog op controle moesten (het was bij ons in het ziekenhuis
vaste prik bij week 36), daar werd door de gynaecoloog aangegeven dat mijn buik te klein in
omvang was en dat ze zich zorgen maakten of ze niet met een te lage geboortegewicht ter
wereld zou komen. Er werd erover gesproken om haar te laten halen. Ons dochter zou dan beter
uit de buik kunnen groeien dan in de buik.Ik was hier absoluut niet mee eens. Waarom zou je
immers een gezond kind (zoals dat voor mij aanvoelde) uit haar fijne omgeving bij mama
weghalen terwijl alles goed voelde. Daarnaast ging het om de Nederlandse gemiddelde en ik ben
immers Braziliaans… dan kan je ook nooit bij NL gemiddelde postuur en buik behoren naar mijn
idee.

Mijn man en ikzelf waren bij onze geboorte beide tenger en hadden een kleine hoofdomvang. Wij
vonden dan ook niet gek dat onze dochtertje dat ook had. 
Er werd toch voor de zekerheid een afspraak gemaakt om de weeën op te wekken maar ik
weigerde dit en wilde dat ze kwam als ze er klaar voor was om te komen.
Het euforische en zelfverzekerde gevoel was toch voor 2 dagen eventjes weg. De afspraak bij de
gynaecoloog had wat angsten bij mij teweeg gebracht. Het voelde eng en machteloos en
onbegrijpelijk. Hoe kon ze mij zo van mijn doen halen terwijl ik diep in mijn hart zeker wist dat
alles goed zat. 

2 dagen van angst en verwarring. Maar ik heb mijzelf samen met mijn lieve Martijn weer tot mijn
(onze) eigen gevoel laten komen en besloten dat 2 dagen ons van ons doen laten halen wel
voldoende was. Het was weer tijd om weer naar onze eigen gevoel te luisteren en die ook te
volgen. Wij kozen ervoor om niet op de afspraak in te gaan en de extra controles te krijgen.
Tijdens alle controles zag alles er perfect uit en was puur de omvang van mijn buik wat zorgen
wekte. Dat was voor mij niet voldoende om ons kleintje eerder te laten komen dan de natuur het
bedoeld heeft. 

Met 40+2 is onze kleine Fay geboren met een prachtige gewicht van 3015 gram. Gezond en wel.
En het leukste was dat de gynaecoloog in kwestie op de avond dat onze dochtertje geboren werd
ook aan het werk was. Zij kreeg lucht van dat Fay geboren was en kwam even onze kleine meid
bewonderen. Ze vond het bewonderenswaardig dat wij zo goed naar onze gevoel hadden
geluisterd.

Over mijn bevalling vertel ik meer in een volgende blog

Auteur: Rose van Eerd